Wieder einmal zurück!
Door: Lars van Galen
Blijf op de hoogte en volg Lars
18 Juni 2017 | Zwitserland, Dübendorf
Jaaaa, het was dan eindelijk zover… na driekwart jaar kwam het weer tot een bezoek aan Zwitserland! Deze keer op bezoek bij een vriend aan de andere kant van Zürich. Op naar een soort-van vertrouwde/bekende omgeving, maar toch ook weer niet helemaal zoals straks zal blijken. De ‘returnblog’ zit vol met een verkenningstocht naar de prachtige Alpen, maar natuurlijk ook een sterk vleugje nostalgie ;).
Laten we maar eens beginnen met de nostalgie, want die was er in overvloed haha. De nostalgie begon al voordat we vertrokken waren. Tijdens het boeken van de reis was het al uitkijken naar de Alpendalen, het weerzien van het voorstadje Dietikon, en natuurlijk de Zwitserse precisie :p. En op de treinrit werd die nostalgie maar eens bevestigd. Want we reden met de trein recht langs het station Dietikon! Toen leek de tijd even stil te hebben gestaan en leek het er even op dat ik nog gewoon in Zwitserland woonde haha. De grote ‘Limmat-toren’, de rivier de Limmat (waar ik wel méér dan eens langs gelopen ben), allemaal zo ver weg van huis maar dus toch zo herkenbaar. Alleen het huisje waar ik gezeten heb kon ik dan even niet zien (maar of dat nou echt een gemis was :p). Toen de trein Zürich naderde kwam ook weer de Uetliberg – de huisberg van Zürich – tevoorschijn! Ook weer zo’n prachtig herkenningspunt waar ik vaak op ben geweest haha. Eenmaal aangekomen in Zürich kon ik me ook weer de paniek herinneren dat ik kreeg toen ik de eerste keer in dat doolhof aankwam, maar gelukkig kon ik de weg nu nog wel blind vinden ;). Het uiteindelijke doel was Dübendorf, een typisch voorstadje met veel nieuwbouw. De Zwitsers zijn de laatste jaren heel goed geweest in het uit de grond stampen van gebouwen, en dat bleek daar ook maar weer eens. Veel asfalt, hoge gebouwen, maar wel overal spoor en OV om je overal te brengen waar je wil – en dat op tijd ;).
Enfin, genoeg nostalgie voor nu. Want de vakantie zelf was ook in een woord prachtig! Van hiken in een prachtig dal tot hoogtevrees overwinnen, het kwam allemaal aan bod.
De eerste dag bracht al meteen niet alleen een nieuw gebied, maar ook meteen een heel nieuw kanton/provincie waar ik nog niet geweest was! De eerste echte hikeklassieker deden we in het Lötschental, in het kanton Wallis (Zuid-Zwitserland)! Het Lötschental is een bijna perfect kaarsrecht dal met pieken van meer dan 4000 meter eromheen, een gletsjer die op afstand zichtbaar is, en… trollen. Ja, trollen. Want de inwoners van het dal geloofden blijkbaar in het voorkomen van trollen in hun dal! Daarom hakten ze soms trollengezichten af in bomen. Of dat was om trollen te verjagen of toeristen te laten schrikken weet ik niet, maar het was wel apart om te zien. Het dal zelf was dus eentje uit het boekje, die je zo op een ansichtkaart zou kunnen zetten ;).
Na een intense maar mooie eerste dag stond een iets rustigere dag in de heuvels achter Zürich op het programma. Maar de dag bood wel weer wat nostalgie! We bezochten namelijk een klein maar typisch kasteeldorp (Kyburg), waar we ook al een keer doorheen waren gekomen met de racefiets toen ik zelf nog in Zwitserland zat op Erasmus. Maar in plaats van per fiets bezochten we het nu te voet. De klassieker zag er nog net zo mooi uit als tijdens de fietstocht, maar toch krijg je het dorp via een wandeling beter te zien. Al met al dus een mooie wandeling en aanvulling op de fietstocht!
Van het vlakke Zücher achterland gingen we de dag erop weer de bergen op. En dit keer naar de Pilatus, via de steilste trein van de wereld! Deze stond al lang op het verlanglijstje, maar nu kwam het er ook van! En die trein is inderdaad steil zeg… Normaal gesproken is 40-50% helling wel erg enthousiast voor een trein, maar niet voor deze dus. Eenmaal boven aangekomen kwamen we even in de bewolking. En natuurlijk ook in een typisch Zwitsers toeristisch oord. Want zoals gebruikelijk daar vind je op de top van een berg, jawel, dure horlogewinkels XD. Om toch nog wat van de omgeving te kunnen zien moesten we de wolken ontvluchten, dus naar beneden toe! En dat deden we dus ook, via een hike met ongeveer 1500 meter afdaling. Dat leverde dus wel wat spierpijn op aan het einde van de dag, maar het was het meer dan waard :p. We begonnen de hike nog in de mist, en dat gaf wel een idyllische sfeer. Maar al snel kwamen we onder het wolkendek uit en toe hadden we prachtig uitzicht! Veel van dat uitzicht kwam ook bekend voor. Maar het ‘hoogtepunt’ van deze hike was toch wel het spotten van berggeiten! Heel mooi om deze dieren over de steile hellingen te zien lopen.
Omdat we nog niet moe genoeg waren en nog niet genoeg Alpen hadden gezien was het de dag erop tijd voor de koningsetappe! Het eerste plan was om naar het Lautertal (het dal van de watervallen) te gaan, maar door slecht weer daar besloten we naar Säntis te gaan, in het noordoosten van Zwitserland. Ik kende dat gebied van de Alpen nog slecht, maar het bleek meer dan de moeite waard om daarheen te gaan! Ook deze hike zat vol met prachtige vergezichten. Maar het meest speciale was dat deze hike veel ‘hoe komen wij daar ooit bovenop’ punten had :p. Dat was vooral het geval toen we bovenop een tweede plateau kwamen en een extreem steile klif over zouden moeten kunnen. Er stond wel een bordje met een wandelroute die kant op, maar het leek ons gewoon onmogelijk dat je daar ‘normaal’ op kon komen. Gelukkig hadden we het fout, want uiteindelijk bleek het toch mogelijk. Er bevond zich een heel smal pad met kabels om je toch omhoog te werken! Het was wel even een test voor mijn hoogtevrees met een helling van 90 graden aan een kant, maar uiteindelijk was het dan toch gelukt. En het uitzicht op de top was ook echt super! Na daar even genoten te hebben moesten we nog de berg af. Dat leek eerst heel makkelijk, want het pad aan de andere kant van de richel was veel makkelijker. Maar daarna kwam nog een tweede ‘hoe komen we hier ooit af’ stuk. Want we moesten een klif af met een steile waterval daarbij. Uiteindelijk bleek ook daar weer een wandelpad aangelegd te zijn. Het pad was minder eng dan dan het pad omhoog, maar toch respect voor diegenen die de moeite hebben genomen om uit die bergrand een pad aan te leggen… Na 17 km, 1000 hoogtemeters en hetzelfde aantal ‘dieptemeters’ waren we weer veilig beneden en konden we lekker nagenieten!
Om de vakantie af te sluiten hadden we nog een dag met een primeur! We wilden die dag niet aan hiken besteden (en misschien ook niet konden vanwege spierpijn :p). Dus gingen we fietsen in Fribourg en langs het meer van Gruyère. De primeur was dat dit gebied in het Franse deel van Zwitserland ligt, en daar was ik nog nooit geweest! Zo kan ik zeggen dat ik dat deel van Zwitserland ook heb gezien :p. Maar als ik echt alles wil zien in dat deel dan ben ik nog wel een paar maandjes bezig haha. Die tijd hadden we niet, maar toch konden we wat Franse natuur en cultuur opsnuiven! En wat is dat wennen dat Frans… Echt omschakelen vergeleken met het – niet verstaanbare – Schwyzerduutsch. Op die laatste kom ik zo nog even terug. Maar terug naar de fietstocht – dus fietsen in het ‘vlakke’ gedeelte van Zwitserland betekent dus dat je toch om de haverklap weer omhoog en omlaag moet. Ik vraag me af of de Zwitsers dat deel van Zwitserland nog vlak zouden noemen als ze Nederland zien… We sloten de dag af met nog een klein bezoek aan de stad Fribourg om toch nog even wat cultuur op te doen. En dat was zeker de moeite waard!
Om nog even het bruggetje met taal en nostalgie rond te maken wil ik toch nog even terugkomen op dat Schwyzerduutsch. Want toen ik het weer hoorde voelde het weer zo vertrouwd onverstaanbaar. Ik snapte er nog steeds geen pepernoot van, maar toch voelde het alsof ik het al jaren kende (wat bijna zo was dus). En als je dan van deze onverstaanbare taal over moet schakelen naar Frans (en dat is voor mij ook alweer extreem ver weggezakt), dan blijkt wel dat taalkundig Zwitserland voor mij een drama is haha.
Met alle belevingen en nostalgie kan ik dus zeggen dat het een prachtige vakantie was! Veel prachtige nieuwe stukken Alpen, nostalgie, natuur, een vleugje cultuur, en vooral onvervalst genieten! Zwitserland blijft een prachtig land, behalve als je in de supermarkt komt. Want toen ik weer in Nederland terugkwam, had ik toch echt een cultuurshock. Zo goedkope prijzen… In combinatie met een verstaanbare taal kan ik toch ook zeggen dat het in Nederland nog zo slecht niet is ;).
-
Laten we maar eens beginnen met de nostalgie, want die was er in overvloed haha. De nostalgie begon al voordat we vertrokken waren. Tijdens het boeken van de reis was het al uitkijken naar de Alpendalen, het weerzien van het voorstadje Dietikon, en natuurlijk de Zwitserse precisie :p. En op de treinrit werd die nostalgie maar eens bevestigd. Want we reden met de trein recht langs het station Dietikon! Toen leek de tijd even stil te hebben gestaan en leek het er even op dat ik nog gewoon in Zwitserland woonde haha. De grote ‘Limmat-toren’, de rivier de Limmat (waar ik wel méér dan eens langs gelopen ben), allemaal zo ver weg van huis maar dus toch zo herkenbaar. Alleen het huisje waar ik gezeten heb kon ik dan even niet zien (maar of dat nou echt een gemis was :p). Toen de trein Zürich naderde kwam ook weer de Uetliberg – de huisberg van Zürich – tevoorschijn! Ook weer zo’n prachtig herkenningspunt waar ik vaak op ben geweest haha. Eenmaal aangekomen in Zürich kon ik me ook weer de paniek herinneren dat ik kreeg toen ik de eerste keer in dat doolhof aankwam, maar gelukkig kon ik de weg nu nog wel blind vinden ;). Het uiteindelijke doel was Dübendorf, een typisch voorstadje met veel nieuwbouw. De Zwitsers zijn de laatste jaren heel goed geweest in het uit de grond stampen van gebouwen, en dat bleek daar ook maar weer eens. Veel asfalt, hoge gebouwen, maar wel overal spoor en OV om je overal te brengen waar je wil – en dat op tijd ;).
Enfin, genoeg nostalgie voor nu. Want de vakantie zelf was ook in een woord prachtig! Van hiken in een prachtig dal tot hoogtevrees overwinnen, het kwam allemaal aan bod.
De eerste dag bracht al meteen niet alleen een nieuw gebied, maar ook meteen een heel nieuw kanton/provincie waar ik nog niet geweest was! De eerste echte hikeklassieker deden we in het Lötschental, in het kanton Wallis (Zuid-Zwitserland)! Het Lötschental is een bijna perfect kaarsrecht dal met pieken van meer dan 4000 meter eromheen, een gletsjer die op afstand zichtbaar is, en… trollen. Ja, trollen. Want de inwoners van het dal geloofden blijkbaar in het voorkomen van trollen in hun dal! Daarom hakten ze soms trollengezichten af in bomen. Of dat was om trollen te verjagen of toeristen te laten schrikken weet ik niet, maar het was wel apart om te zien. Het dal zelf was dus eentje uit het boekje, die je zo op een ansichtkaart zou kunnen zetten ;).
Na een intense maar mooie eerste dag stond een iets rustigere dag in de heuvels achter Zürich op het programma. Maar de dag bood wel weer wat nostalgie! We bezochten namelijk een klein maar typisch kasteeldorp (Kyburg), waar we ook al een keer doorheen waren gekomen met de racefiets toen ik zelf nog in Zwitserland zat op Erasmus. Maar in plaats van per fiets bezochten we het nu te voet. De klassieker zag er nog net zo mooi uit als tijdens de fietstocht, maar toch krijg je het dorp via een wandeling beter te zien. Al met al dus een mooie wandeling en aanvulling op de fietstocht!
Van het vlakke Zücher achterland gingen we de dag erop weer de bergen op. En dit keer naar de Pilatus, via de steilste trein van de wereld! Deze stond al lang op het verlanglijstje, maar nu kwam het er ook van! En die trein is inderdaad steil zeg… Normaal gesproken is 40-50% helling wel erg enthousiast voor een trein, maar niet voor deze dus. Eenmaal boven aangekomen kwamen we even in de bewolking. En natuurlijk ook in een typisch Zwitsers toeristisch oord. Want zoals gebruikelijk daar vind je op de top van een berg, jawel, dure horlogewinkels XD. Om toch nog wat van de omgeving te kunnen zien moesten we de wolken ontvluchten, dus naar beneden toe! En dat deden we dus ook, via een hike met ongeveer 1500 meter afdaling. Dat leverde dus wel wat spierpijn op aan het einde van de dag, maar het was het meer dan waard :p. We begonnen de hike nog in de mist, en dat gaf wel een idyllische sfeer. Maar al snel kwamen we onder het wolkendek uit en toe hadden we prachtig uitzicht! Veel van dat uitzicht kwam ook bekend voor. Maar het ‘hoogtepunt’ van deze hike was toch wel het spotten van berggeiten! Heel mooi om deze dieren over de steile hellingen te zien lopen.
Omdat we nog niet moe genoeg waren en nog niet genoeg Alpen hadden gezien was het de dag erop tijd voor de koningsetappe! Het eerste plan was om naar het Lautertal (het dal van de watervallen) te gaan, maar door slecht weer daar besloten we naar Säntis te gaan, in het noordoosten van Zwitserland. Ik kende dat gebied van de Alpen nog slecht, maar het bleek meer dan de moeite waard om daarheen te gaan! Ook deze hike zat vol met prachtige vergezichten. Maar het meest speciale was dat deze hike veel ‘hoe komen wij daar ooit bovenop’ punten had :p. Dat was vooral het geval toen we bovenop een tweede plateau kwamen en een extreem steile klif over zouden moeten kunnen. Er stond wel een bordje met een wandelroute die kant op, maar het leek ons gewoon onmogelijk dat je daar ‘normaal’ op kon komen. Gelukkig hadden we het fout, want uiteindelijk bleek het toch mogelijk. Er bevond zich een heel smal pad met kabels om je toch omhoog te werken! Het was wel even een test voor mijn hoogtevrees met een helling van 90 graden aan een kant, maar uiteindelijk was het dan toch gelukt. En het uitzicht op de top was ook echt super! Na daar even genoten te hebben moesten we nog de berg af. Dat leek eerst heel makkelijk, want het pad aan de andere kant van de richel was veel makkelijker. Maar daarna kwam nog een tweede ‘hoe komen we hier ooit af’ stuk. Want we moesten een klif af met een steile waterval daarbij. Uiteindelijk bleek ook daar weer een wandelpad aangelegd te zijn. Het pad was minder eng dan dan het pad omhoog, maar toch respect voor diegenen die de moeite hebben genomen om uit die bergrand een pad aan te leggen… Na 17 km, 1000 hoogtemeters en hetzelfde aantal ‘dieptemeters’ waren we weer veilig beneden en konden we lekker nagenieten!
Om de vakantie af te sluiten hadden we nog een dag met een primeur! We wilden die dag niet aan hiken besteden (en misschien ook niet konden vanwege spierpijn :p). Dus gingen we fietsen in Fribourg en langs het meer van Gruyère. De primeur was dat dit gebied in het Franse deel van Zwitserland ligt, en daar was ik nog nooit geweest! Zo kan ik zeggen dat ik dat deel van Zwitserland ook heb gezien :p. Maar als ik echt alles wil zien in dat deel dan ben ik nog wel een paar maandjes bezig haha. Die tijd hadden we niet, maar toch konden we wat Franse natuur en cultuur opsnuiven! En wat is dat wennen dat Frans… Echt omschakelen vergeleken met het – niet verstaanbare – Schwyzerduutsch. Op die laatste kom ik zo nog even terug. Maar terug naar de fietstocht – dus fietsen in het ‘vlakke’ gedeelte van Zwitserland betekent dus dat je toch om de haverklap weer omhoog en omlaag moet. Ik vraag me af of de Zwitsers dat deel van Zwitserland nog vlak zouden noemen als ze Nederland zien… We sloten de dag af met nog een klein bezoek aan de stad Fribourg om toch nog even wat cultuur op te doen. En dat was zeker de moeite waard!
Om nog even het bruggetje met taal en nostalgie rond te maken wil ik toch nog even terugkomen op dat Schwyzerduutsch. Want toen ik het weer hoorde voelde het weer zo vertrouwd onverstaanbaar. Ik snapte er nog steeds geen pepernoot van, maar toch voelde het alsof ik het al jaren kende (wat bijna zo was dus). En als je dan van deze onverstaanbare taal over moet schakelen naar Frans (en dat is voor mij ook alweer extreem ver weggezakt), dan blijkt wel dat taalkundig Zwitserland voor mij een drama is haha.
Met alle belevingen en nostalgie kan ik dus zeggen dat het een prachtige vakantie was! Veel prachtige nieuwe stukken Alpen, nostalgie, natuur, een vleugje cultuur, en vooral onvervalst genieten! Zwitserland blijft een prachtig land, behalve als je in de supermarkt komt. Want toen ik weer in Nederland terugkwam, had ik toch echt een cultuurshock. Zo goedkope prijzen… In combinatie met een verstaanbare taal kan ik toch ook zeggen dat het in Nederland nog zo slecht niet is ;).
-
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
