Off we go!
Blijf op de hoogte en volg Lars
17 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Ithaca
Ithaca, een kleine stad met een grote universiteit. Een stad met een ‘hippe’ cultuur, kleine heuvels, en praktisch onbereikbaar per OV (zoals straks zal blijken). In die zin bijna een kopie van Wageningen. Maar het is ook de stad van watervallen, een groot meer, grote auto’s en enorme supermarkten. Oftewel: toch net niet helemaal als Wageningen. Precies die stad, gelegen in het noordoosten van de VS, wordt mijn stad voor de komende jaren!
Toevalstreffer
Hoe ik in Ithaca terecht ben gekomen is een mooi voorbeeld van een gevalletje toeval. Het begon eind 2018 met een advertentie van een docent op Cornell University (in Ithaca) die ik toevallig voorbij zag komen in mijn mailbox over een onderwerp wat mij heel erg aansprak. Kortgezegd gaat het over het verbeteren van lange termijn verwachtingen in de winter door te kijken naar processen die hoog in de atmosfeer plaatsvinden. Op goed geluk begon ik te mailen… en na een aantal positieve gesprekken met de docent besloot ik ervoor te gaan. En enkele maanden later hoorde ik dat ik geaccepteerd was! Oftewel: de ‘American Dream’ kon beginnen…
Duurt lang
15 augustus was dan de dag van mijn vertrek. Na afscheid te hebben genomen van iedereen op Schiphol begon mijn reis naar de VS. Een reis die… tja… ietwat stroefjes verliep om het op zijn zachtst te zeggen.
Op het begin van mijn reis was daar nog weinig van te merken. De eerste vlucht naar de VS ging prima, en ook de douane-controle ging soepel. En toen was het wachten op mijn laatste korte vlucht naar Ithaca... die nooit zou komen. Wanttoen het dan zo ver was, werd de vlucht plots gecanceld. De oorzaak? Precies waar ik voor naar de VS kwam: het weer! (er trokken zware onweersbuien over Ithaca). Na overleg besloot ik te gaan voor een latere vlucht naar Ithaca, waar ik op een ‘standby’ lijst werd gezet. De vlucht was fors vertraagd, en toen bleek helaas ook dat ik niet meekon. Mijn bagage wel, bleek achteraf…
Conclusie na dag 1: ik zou Ithaca niet bereiken, en kon de dag in een hotel in Philadelphia doorbrengen. Maar natuurlijk ging ook dat (perfect passend in mijn reis) verre van soepel. Er waren shuttlebussen die me naar het hotel zouden moeten brengen, maar ja… die kwamen niet opdagen. Toen ze eenmaal kwamen zaten ze allemaal vol omdat er nog een andere vlucht was gecanceld, en alle reizigers moesten naar hetzelfde hotel. Gelukkig waren twee Amerikanen zo gastvrij me mee te nemen op een Uber-taxirit naar het hotel. Betekende dat dat het wachten voorbij was? Ook dit antwoord past in de reis: nee. Want er stond zo’n lange rij bij de incheckbalie dat het nog anderhalf uur duurde voordat ik mijn kamer kreeg. Kortom, zowat alles wat mis kon gaan ging mis, maar ik was wel blij dat ik na 25 uur (niet) reizen eindelijk een fatsoenlijk bed had :).
…Heel lang
Voor de dag erop had ik besloten een vlucht naar een dichtbij gelegen stad te nemen. Dit omdat er weer een wachtlijst was voor de vluchten naar Ithaca, en daar had ik niet echt zin meer in haha. Vanuit de dichtbij gelegen stad zou ik dan de taxi nemen naar Ithaca. Oftewel: er was dus zowaar een plan, eentje dat ook nog eens echt goed zou kunnen gaan!
Die dag ging de vlucht naar de nabijgelegen stad zowaar helemaal goed. Maar… van bagage ontbrak ieder spoor. Die bleek achteraf naar de luchthaven in Ithaca te zijn gebracht. Dus in plaats van direct naar mijn appartement te gaan werd de volgende stop de luchthaven van Ithaca. Eenmaal daar aangekomen bleken ze zelfs mijn naam nog te hebben onthouden… was ik dan zo’n bijzondere reiziger? :p Nee, het bleek dat het vliegveld zo klein was dat dingen als het alleen arriveren van koffers zonder reiziger vrij uniek was. Gelukkig kon ik mijn bagage snel ophalen en door naar mijn appartement. En zo had ik na 48 uur zowaar mijn eindbestemming bereikt! Conclusie: reizen in de VS is een goede training voor een precisie-persoon als ik haha.
Not there yet!
Eenmaal aangekomen op het appartement bleek nog steeds alles verre van soepel te gaan. Mijn appartement was nog niet af, maar er werd gelukkig wel een reservekamer geregeld. En het fijne was ook dat een van de beheerders zo aardig was om me mee te nemen naar een grote supermarkt. Zo kon ik toch uiteindelijk, voorzien van een goede avondmaaltijd en het idee dat ik de dag erop ook kon uitkijken naar een goed ontbijt (niet geheel onbelangrijk :P), heerlijk slapen.
Waardevolle dagen
Al met al kan ik zeggen dat mijn eerste dagen in de VS meer dan enerverend waren. En de reis heeft me ook al veel geleerd over de Amerikaanse punctualiteit (die er gewoon niet is), hoe flexibel zijn een groot voordeel is in zo'n situaties, maar vooral ook de gastvrijheid is me heel positief opgevallen. Met deze gedachten ga ik nu even bijkomen en dan begint vanaf maandag mijn leven op de universiteit! Een ding is zeker: ik hoef er geen 48 uur voor uit te trekken om er te komen… en die (volledig onzinnige) gedachte is toch heel geruststellend ;),
Toevalstreffer
Hoe ik in Ithaca terecht ben gekomen is een mooi voorbeeld van een gevalletje toeval. Het begon eind 2018 met een advertentie van een docent op Cornell University (in Ithaca) die ik toevallig voorbij zag komen in mijn mailbox over een onderwerp wat mij heel erg aansprak. Kortgezegd gaat het over het verbeteren van lange termijn verwachtingen in de winter door te kijken naar processen die hoog in de atmosfeer plaatsvinden. Op goed geluk begon ik te mailen… en na een aantal positieve gesprekken met de docent besloot ik ervoor te gaan. En enkele maanden later hoorde ik dat ik geaccepteerd was! Oftewel: de ‘American Dream’ kon beginnen…
Duurt lang
15 augustus was dan de dag van mijn vertrek. Na afscheid te hebben genomen van iedereen op Schiphol begon mijn reis naar de VS. Een reis die… tja… ietwat stroefjes verliep om het op zijn zachtst te zeggen.
Op het begin van mijn reis was daar nog weinig van te merken. De eerste vlucht naar de VS ging prima, en ook de douane-controle ging soepel. En toen was het wachten op mijn laatste korte vlucht naar Ithaca... die nooit zou komen. Wanttoen het dan zo ver was, werd de vlucht plots gecanceld. De oorzaak? Precies waar ik voor naar de VS kwam: het weer! (er trokken zware onweersbuien over Ithaca). Na overleg besloot ik te gaan voor een latere vlucht naar Ithaca, waar ik op een ‘standby’ lijst werd gezet. De vlucht was fors vertraagd, en toen bleek helaas ook dat ik niet meekon. Mijn bagage wel, bleek achteraf…
Conclusie na dag 1: ik zou Ithaca niet bereiken, en kon de dag in een hotel in Philadelphia doorbrengen. Maar natuurlijk ging ook dat (perfect passend in mijn reis) verre van soepel. Er waren shuttlebussen die me naar het hotel zouden moeten brengen, maar ja… die kwamen niet opdagen. Toen ze eenmaal kwamen zaten ze allemaal vol omdat er nog een andere vlucht was gecanceld, en alle reizigers moesten naar hetzelfde hotel. Gelukkig waren twee Amerikanen zo gastvrij me mee te nemen op een Uber-taxirit naar het hotel. Betekende dat dat het wachten voorbij was? Ook dit antwoord past in de reis: nee. Want er stond zo’n lange rij bij de incheckbalie dat het nog anderhalf uur duurde voordat ik mijn kamer kreeg. Kortom, zowat alles wat mis kon gaan ging mis, maar ik was wel blij dat ik na 25 uur (niet) reizen eindelijk een fatsoenlijk bed had :).
…Heel lang
Voor de dag erop had ik besloten een vlucht naar een dichtbij gelegen stad te nemen. Dit omdat er weer een wachtlijst was voor de vluchten naar Ithaca, en daar had ik niet echt zin meer in haha. Vanuit de dichtbij gelegen stad zou ik dan de taxi nemen naar Ithaca. Oftewel: er was dus zowaar een plan, eentje dat ook nog eens echt goed zou kunnen gaan!
Die dag ging de vlucht naar de nabijgelegen stad zowaar helemaal goed. Maar… van bagage ontbrak ieder spoor. Die bleek achteraf naar de luchthaven in Ithaca te zijn gebracht. Dus in plaats van direct naar mijn appartement te gaan werd de volgende stop de luchthaven van Ithaca. Eenmaal daar aangekomen bleken ze zelfs mijn naam nog te hebben onthouden… was ik dan zo’n bijzondere reiziger? :p Nee, het bleek dat het vliegveld zo klein was dat dingen als het alleen arriveren van koffers zonder reiziger vrij uniek was. Gelukkig kon ik mijn bagage snel ophalen en door naar mijn appartement. En zo had ik na 48 uur zowaar mijn eindbestemming bereikt! Conclusie: reizen in de VS is een goede training voor een precisie-persoon als ik haha.
Not there yet!
Eenmaal aangekomen op het appartement bleek nog steeds alles verre van soepel te gaan. Mijn appartement was nog niet af, maar er werd gelukkig wel een reservekamer geregeld. En het fijne was ook dat een van de beheerders zo aardig was om me mee te nemen naar een grote supermarkt. Zo kon ik toch uiteindelijk, voorzien van een goede avondmaaltijd en het idee dat ik de dag erop ook kon uitkijken naar een goed ontbijt (niet geheel onbelangrijk :P), heerlijk slapen.
Waardevolle dagen
Al met al kan ik zeggen dat mijn eerste dagen in de VS meer dan enerverend waren. En de reis heeft me ook al veel geleerd over de Amerikaanse punctualiteit (die er gewoon niet is), hoe flexibel zijn een groot voordeel is in zo'n situaties, maar vooral ook de gastvrijheid is me heel positief opgevallen. Met deze gedachten ga ik nu even bijkomen en dan begint vanaf maandag mijn leven op de universiteit! Een ding is zeker: ik hoef er geen 48 uur voor uit te trekken om er te komen… en die (volledig onzinnige) gedachte is toch heel geruststellend ;),
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
