Running ambitions
Blijf op de hoogte en volg Lars
22 September 2019 | Verenigde Staten, Ithaca
15 augustus… Een dag die ik om bepaalde redenen liever uit mijn geheugen wil verbannen (want wie wil een reisdag nu niet eindigen op een vliegveld wachtend op een shuttle naar een hotel die nooit zou komen…) Maar deze 15 augustus is inmiddels ook alweer meer dan een maand geleden de geschiedenisboeken ingegaan! Oftewel: de eerste maand hier zit er alweer ruim op… En wat voor een maand was het… Eentje met minstens 4 maandagen, dat is in ieder geval een zekerheid ;). En natuurlijk ook eentje met genoeg belevenissen!
Ambitiecomplexiteit
Deze titel zorgt waarschijnlijk voor meer verwarring dan het voor duidelijkheid zorgt. Nou… Voor mij duurde het ook even voordat ik dit cultuurverschil doorhad… En wel op het gebied van ambitie. Daarin zit een nogal flink verschil tussen Europeanen en Amerikanen.
Hoe ik daar achter kwam? Nou, het was nogal een gevalletje van in herhaling vallen. Een paar keer per week lunch ik met een Amerikaanse studiegenoot. Ieder gesprek begon verschillend… Maar kwam altijd op hetzelfde onderwerp terug. Namelijk dat iemand van ons iets van de ander niet snapt, en dat dat weer op een cultuurverschil tussen Amerika en Europa uitkomt. En iedere keer weer. Oftewel: iedere lunch is tot nu toe voor mij een soort van zoektocht naar ‘De Amerikaanse Identiteit’ (om even lekker te overdrijven, daar zijn Amerikanen tenslotte toch niet zo goed in ;).
En wat blijkt: naast overdrijven op zich zijn Amerikanen ook goed in overdrijven in hun ambities. De gedachte is dat je altijd zo veel mogelijk uit jezelf moet halen. Ook als dat betekent dat je geen leven hebt naast je studie, is het toch het streven. Of zoals mijn Amerikaanse studiegenoot het zegt: “Wow, you have so many holidays. That’s Amazing!” :P.
En eigenlijk wist ik dit al… Maar tussen iets weten en iets echt daadwerkelijk beseffen zit toch nog wel een groot verschil. Dat kostte mij wel even moeite om aan deze gedachte te wennen… Niet dat ik nu zelf als een mannetje in een keldertje ga belanden op een regenachtige zondagmiddag, maar ik merk wel hoe ik moest wennen aan de andere manier van denken. En ik merkte hoe belangrijk het is om zelf mondig en toch open te zijn, om aan de ene kant je goed te kunnen inleven in de cultuur, en aan de andere kant toch niet ondergesneeuwd te raken… En je af te zetten tegen iets wat geen zin heeft. Nu moet ik wel zeggen dat ik ondergesneeuwd worden aan de andere kant helemaal niet erg vind… als ik daarmee een keer skiënd van de uni naar huis kan ;).
Ithaca is Gorges
Nee, dit geen titel die ik zelf bedacht heb… En ja, het is wel dé reclame-slogan van toeristisch Ithaca. En ja, het is waar ook! Want Ithaca heeft echt een paar geweldige ‘State Parks’ met prachtige canyons. Misschien is het nog niks vergeleken met de Grand Canyon (want ja, hier is alles groot, groter, grootst…), maar ik kan me hier als liefhebber van watervallen best aardig vermaken! Inmiddels heb ik bijna alle parken hier in de buurt afgestreept (misschien ben ik wel iets te ambitieus wat dat betreft, begin ik toch al een beetje een Amerikaan te worden…). Maar ja, op herhaling gaan kan natuurlijk nooit kwaad ;).
Ithaca is Runners
Nee, dit is geen reclame-slogan van toeristisch Ithaca. Ja, het is wel een van mijn (misschien een beetje teleurstellende) verzinsels. En ja, ook dit is waar! Want Ithaca zit letterlijk vol met hardlopers. En veel daarvan hoef ik niet eens moeite voor te doen om bij te blijven… Want dat lukt me toch niet :p. Het beste voorbeeld was een fietstochtje dat ik maakte naar een van de parken dit weekend. Terwijl ik rustig vooruit koerste, kwam ik de ene na de andere snelle hardloopgroep tegen. Wat dat met deze hardloper doet? Ik zou zo ook mijn hardloopschoenen willen pakken, maar met de grootste moeite (Amerikaanse overdrijving) kon ik me inhouden.
Dat alles ook met het idee dat ik morgen voor de tweede keer een Amerikaanse crosswedstrijd ga lopen…
… En dat is echt een beleving op zich, zo’n cross! De cross-wedstrijden in de VS werken wel iets anders dan in Nederland. In de cross-wedstrijden in Nederland loop je voor jezelf. Maar in de VS loop je juist voor een team. En zowaar loop ik zelf mee voor het team van Ithaca! Een echte ‘Ithacan Representative’ dus… maar dan wel in de rol van pelotonvulling.
De ervaring begint al bij de start, wanneer een soort van Nieuw-Zeelandse haka’s tevoorschijn komen (Amerikaanse overdrijving, laat ik het maar een yel noemen). Enfin, ieder team begint met een speech en yel. En dan bij de start staat iedereen in een lijn van ongeveer 30 meter breed bij de start, waar iedereen naar voren vliegt en er een gevecht ontstaat om de beste plekken. Een gevecht waar ik nooit als overwinnaar zal uitkomen (en ook niet moet willen uitkomen, want anders wordt de rest van de wedstrijd een nogal pijnlijke afgang xD). Maar wel leuk om te zien! Verder maakt het idee dat je voor een team loopt de wedstrijd ook wel extra leuk, ook omdat supporters echt aanmoedigen per team ipv per loper. Dat geeft wel een leuke sfeer!
Tiempo des Deportes, Conferencias et Vacaciones
Daarmee is het morgen dus weer aan mij om de (H)Ollandse bravoure te laten zien! In ieder geval heb ik er veel zin in. En daarna gaat het ‘normale’ werkleven weer gewoon door. Maar er staat wel iets heel leuks op het programma! Over een maandje heb ik mijn eerste wetenschappelijke conferentie in Madrid! Oftewel: terug naar good ol’ Europe! Dat alles gevolgd door een korte Madrileense vakantie :). En naar beiden kijk ik nu heel erg naar uit :D.
Ambitiecomplexiteit
Deze titel zorgt waarschijnlijk voor meer verwarring dan het voor duidelijkheid zorgt. Nou… Voor mij duurde het ook even voordat ik dit cultuurverschil doorhad… En wel op het gebied van ambitie. Daarin zit een nogal flink verschil tussen Europeanen en Amerikanen.
Hoe ik daar achter kwam? Nou, het was nogal een gevalletje van in herhaling vallen. Een paar keer per week lunch ik met een Amerikaanse studiegenoot. Ieder gesprek begon verschillend… Maar kwam altijd op hetzelfde onderwerp terug. Namelijk dat iemand van ons iets van de ander niet snapt, en dat dat weer op een cultuurverschil tussen Amerika en Europa uitkomt. En iedere keer weer. Oftewel: iedere lunch is tot nu toe voor mij een soort van zoektocht naar ‘De Amerikaanse Identiteit’ (om even lekker te overdrijven, daar zijn Amerikanen tenslotte toch niet zo goed in ;).
En wat blijkt: naast overdrijven op zich zijn Amerikanen ook goed in overdrijven in hun ambities. De gedachte is dat je altijd zo veel mogelijk uit jezelf moet halen. Ook als dat betekent dat je geen leven hebt naast je studie, is het toch het streven. Of zoals mijn Amerikaanse studiegenoot het zegt: “Wow, you have so many holidays. That’s Amazing!” :P.
En eigenlijk wist ik dit al… Maar tussen iets weten en iets echt daadwerkelijk beseffen zit toch nog wel een groot verschil. Dat kostte mij wel even moeite om aan deze gedachte te wennen… Niet dat ik nu zelf als een mannetje in een keldertje ga belanden op een regenachtige zondagmiddag, maar ik merk wel hoe ik moest wennen aan de andere manier van denken. En ik merkte hoe belangrijk het is om zelf mondig en toch open te zijn, om aan de ene kant je goed te kunnen inleven in de cultuur, en aan de andere kant toch niet ondergesneeuwd te raken… En je af te zetten tegen iets wat geen zin heeft. Nu moet ik wel zeggen dat ik ondergesneeuwd worden aan de andere kant helemaal niet erg vind… als ik daarmee een keer skiënd van de uni naar huis kan ;).
Ithaca is Gorges
Nee, dit geen titel die ik zelf bedacht heb… En ja, het is wel dé reclame-slogan van toeristisch Ithaca. En ja, het is waar ook! Want Ithaca heeft echt een paar geweldige ‘State Parks’ met prachtige canyons. Misschien is het nog niks vergeleken met de Grand Canyon (want ja, hier is alles groot, groter, grootst…), maar ik kan me hier als liefhebber van watervallen best aardig vermaken! Inmiddels heb ik bijna alle parken hier in de buurt afgestreept (misschien ben ik wel iets te ambitieus wat dat betreft, begin ik toch al een beetje een Amerikaan te worden…). Maar ja, op herhaling gaan kan natuurlijk nooit kwaad ;).
Ithaca is Runners
Nee, dit is geen reclame-slogan van toeristisch Ithaca. Ja, het is wel een van mijn (misschien een beetje teleurstellende) verzinsels. En ja, ook dit is waar! Want Ithaca zit letterlijk vol met hardlopers. En veel daarvan hoef ik niet eens moeite voor te doen om bij te blijven… Want dat lukt me toch niet :p. Het beste voorbeeld was een fietstochtje dat ik maakte naar een van de parken dit weekend. Terwijl ik rustig vooruit koerste, kwam ik de ene na de andere snelle hardloopgroep tegen. Wat dat met deze hardloper doet? Ik zou zo ook mijn hardloopschoenen willen pakken, maar met de grootste moeite (Amerikaanse overdrijving) kon ik me inhouden.
Dat alles ook met het idee dat ik morgen voor de tweede keer een Amerikaanse crosswedstrijd ga lopen…
… En dat is echt een beleving op zich, zo’n cross! De cross-wedstrijden in de VS werken wel iets anders dan in Nederland. In de cross-wedstrijden in Nederland loop je voor jezelf. Maar in de VS loop je juist voor een team. En zowaar loop ik zelf mee voor het team van Ithaca! Een echte ‘Ithacan Representative’ dus… maar dan wel in de rol van pelotonvulling.
De ervaring begint al bij de start, wanneer een soort van Nieuw-Zeelandse haka’s tevoorschijn komen (Amerikaanse overdrijving, laat ik het maar een yel noemen). Enfin, ieder team begint met een speech en yel. En dan bij de start staat iedereen in een lijn van ongeveer 30 meter breed bij de start, waar iedereen naar voren vliegt en er een gevecht ontstaat om de beste plekken. Een gevecht waar ik nooit als overwinnaar zal uitkomen (en ook niet moet willen uitkomen, want anders wordt de rest van de wedstrijd een nogal pijnlijke afgang xD). Maar wel leuk om te zien! Verder maakt het idee dat je voor een team loopt de wedstrijd ook wel extra leuk, ook omdat supporters echt aanmoedigen per team ipv per loper. Dat geeft wel een leuke sfeer!
Tiempo des Deportes, Conferencias et Vacaciones
Daarmee is het morgen dus weer aan mij om de (H)Ollandse bravoure te laten zien! In ieder geval heb ik er veel zin in. En daarna gaat het ‘normale’ werkleven weer gewoon door. Maar er staat wel iets heel leuks op het programma! Over een maandje heb ik mijn eerste wetenschappelijke conferentie in Madrid! Oftewel: terug naar good ol’ Europe! Dat alles gevolgd door een korte Madrileense vakantie :). En naar beiden kijk ik nu heel erg naar uit :D.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
