Zwitserland, winterwonderland!
Door: Lars van Galen
Blijf op de hoogte en volg Lars
08 Maart 2016 | Zwitserland, Dietikon
Besneeuwde bomen, witte straten… jaja, de winter heeft eindelijk zijn intrede gedaan in Zwitserland! Of eindelijk – misschien kan ik beter zeggen veel te laat, het zou eigenlijk lente moeten zijn. Conclusie: het weer zal toch nog veel moeten leren als het om Zwitserse precisie gaat ;). Misschien dat ik met mijn studie het weer nog wat bij kan brengen, maar ik denk dat dat vergeefse hoop is…
Over tijd gesproken, er is alweer bijna anderhalve maand voorbij hier. Anderhalve maand, de tijd gaat veel te snel… Enfin, tijd om eens in de afgelopen maand te duiken! Een achtbaan van bijzondere, typische, aparte, en vooral ook mooie gebeurtenissen!
Lugano: Die Sonnenstube der Schweiz!
Een van de hoogtepunten tot nu toe was een weekendje naar Lugano, in het zuidoosten van Zwitserland! Een van de meest zonnige gebieden van Zwitserland, met palmbomen en veel zon! (en sneeuw, zoals later zal blijken ;) ). Twee dagen voor vertrek wist ik nog niet eens dat ik zou gaan, maar ik kan na afloop zeggen dat het een prachtig weekend was! Een reisverslag van dit weekendje is te vinden op https://www.alpenweerman.nl/lugano_sonnenstube_schweiz/.
…Maar nu Schneestube!
Twee weken geleden zat ik dus in Lugano, bij letterlijk lenteachtige omstandigheden. Volop zon, graadje of 16, perfect doe-weer. En een kleine twee weken later komt datzelfde Lugano in het nieuws. Niet vanwege zon, maar vanwege extreme sneeuwval! Het resultaat: witte palmbomen, zoals in de foto hieronder te zien is. Het was zelfs de zwaarste sneeuwval sinds 1970. Daar was de winter dus gebleven…
De sneeuw had dus lang op zich laten wachten, maar het is nu in Zwitserland dan toch echt winter te noemen, ook in Zürich. De afgelopen week viel bijna elke dag wat natte sneeuw, en het zicht was vaak niet veel meer dan een paar 100 meter. Een vrij klein wereldje dus…
Extreem klein wereldje
Of kan ik beter zeggen: een extreem klein wereldje? Misschien past dat nog beter zelfs! En dan heb ik het niet over het weer, maar over hoe snel je bekende mensen tegenkomt. Een paar dagen geleden was ik op een feest van de geologiefaculteit van ETH, en daar kwam iemand binnen met een wel heel bekend gezicht… Wat bleek, diegene had ook in Wageningen gestudeerd, en wel precies dezelfde studie als ikzelf! Zelfs in Zwitserland, op onverwachte plaatsen, kom je dus Wageningers tegen, die Bodem, Water, Atmosfeer hebben gestudeerd. Hoe klein wil je het hebben!
Bodem, atmosfeer… en water!
De bodem en de atmosfeer (het weer) hebben we nu wel gehad, tijd om eens in het water te duiken. Wat preciezer: de grootste waterval (in debiet) van Europa, de zogenaamde Rheinfalls, in het noorden van Zwitserland. Een waterval die je letterlijk van 10 verschillende hoeken kunt bewonderen, tot je er zowat scheel van wordt. En het is ook letterlijk de moeite waard om er van al die kanten naar te kijken, vanaf hoogte of vanuit een laag punt. Elke kant heeft wel weer iets imposants of speciaals (zoals regenbogen bijvoorbeeld ).
Hardlopen – het nieuwe snelhiken!
Gelukkig is het niet nodig om heel ver weg te gaan om mooie vergezichten te zien, dat kan ook gewoon in de buurt! Alleen: hoe doe je dat wanneer je maar weinig tijd hebt? De ideale oplossing: hardlopen! Zo ben je er zeker van dat je heel veel kunt zien, je bent actief bezig, en je bent ook weer vrij snel terug. Ideaal toch?
Anders is de fiets nog een optie, al zijn de ‘fietspaden’ hier niet even goed als in Nederland (lees: een verzameling stenen). Nadat ik de eerste keer door een lekke band was getroffen, was het tijd voor een tweede poging, dit keer naar een studentenhuis. En dat was niet zomaar een tochtje, net zoals eigenlijk elk tochtje naar datzelfde studentenhuis…
De Cäsar-Ritz reizen: garant voor spektakel!
Dat begon allemaal afgelopen weekend met een reis daarnaartoe (dat keer met de trein en bus). Bij een overstaphalte liepen er allemaal dronken en rare mensen rond, met een heel rare blik. Maar dat bleek wel vaker voor te komen daar. Op zich nog niets bijzonders.
En dan de treinreis terug. Een reis van gerechtigheid, zullen we maar zeggen. Dat zat zo: ik kwam de trein binnen. Boven mij klonk een hoop kabaal, blijkbaar mensen die zwart reisden. En toen kwamen er conducteurs binnen. Die mensen werden helemaal overstuur dus, wetende dat ze een boete boven hun hoofd hing. Eentje dacht slim te zijn door via de onderste coupé te ontkomen. Maar op het eind van de coupé kwam hij (helaas voor hem) een conducteur tegen, en werd letterlijk bij zijn keel gegrepen. Gerechtigheid, zullen we maar zeggen ;).
De volgende dag dacht ik: laat ik eens wat anders doen en de fiets pakken. Een vrij riskant idee, zo bleek achteraf. Aan de andere kant van de heuvel die ik moest passeren lag namelijk sneeuw, zo hevig blijkbaar dat een auto was weggegleden en tegen een muur aan was gebotst. Resultaat: een auto die total-loss was. Gelukkig overkwam mij niet hetzelfde, en heb ik de rit zonder ongelukken kunnen volbrengen. Ook de terugrit ging goed, al was het wel glibberen geblazen doordat de temperatuur snel onder 0 kwam. Of de rit voor herhaling vatbaar is, staat nog ter discussie. In ieder geval moet de winter dan verdreven zijn ;).
En zo vliegen de weken voorbij hier, en komt er ook een einde aan deze winterse blog. De sneeuw van de afgelopen dagen is goed op weg de sneeuwarmoede in Nederland ongedaan te maken. OF er de volgende week een meer lenteachtige blog komt? Dat zullen we zien! Tschus!
Over tijd gesproken, er is alweer bijna anderhalve maand voorbij hier. Anderhalve maand, de tijd gaat veel te snel… Enfin, tijd om eens in de afgelopen maand te duiken! Een achtbaan van bijzondere, typische, aparte, en vooral ook mooie gebeurtenissen!
Lugano: Die Sonnenstube der Schweiz!
Een van de hoogtepunten tot nu toe was een weekendje naar Lugano, in het zuidoosten van Zwitserland! Een van de meest zonnige gebieden van Zwitserland, met palmbomen en veel zon! (en sneeuw, zoals later zal blijken ;) ). Twee dagen voor vertrek wist ik nog niet eens dat ik zou gaan, maar ik kan na afloop zeggen dat het een prachtig weekend was! Een reisverslag van dit weekendje is te vinden op https://www.alpenweerman.nl/lugano_sonnenstube_schweiz/.
…Maar nu Schneestube!
Twee weken geleden zat ik dus in Lugano, bij letterlijk lenteachtige omstandigheden. Volop zon, graadje of 16, perfect doe-weer. En een kleine twee weken later komt datzelfde Lugano in het nieuws. Niet vanwege zon, maar vanwege extreme sneeuwval! Het resultaat: witte palmbomen, zoals in de foto hieronder te zien is. Het was zelfs de zwaarste sneeuwval sinds 1970. Daar was de winter dus gebleven…
De sneeuw had dus lang op zich laten wachten, maar het is nu in Zwitserland dan toch echt winter te noemen, ook in Zürich. De afgelopen week viel bijna elke dag wat natte sneeuw, en het zicht was vaak niet veel meer dan een paar 100 meter. Een vrij klein wereldje dus…
Extreem klein wereldje
Of kan ik beter zeggen: een extreem klein wereldje? Misschien past dat nog beter zelfs! En dan heb ik het niet over het weer, maar over hoe snel je bekende mensen tegenkomt. Een paar dagen geleden was ik op een feest van de geologiefaculteit van ETH, en daar kwam iemand binnen met een wel heel bekend gezicht… Wat bleek, diegene had ook in Wageningen gestudeerd, en wel precies dezelfde studie als ikzelf! Zelfs in Zwitserland, op onverwachte plaatsen, kom je dus Wageningers tegen, die Bodem, Water, Atmosfeer hebben gestudeerd. Hoe klein wil je het hebben!
Bodem, atmosfeer… en water!
De bodem en de atmosfeer (het weer) hebben we nu wel gehad, tijd om eens in het water te duiken. Wat preciezer: de grootste waterval (in debiet) van Europa, de zogenaamde Rheinfalls, in het noorden van Zwitserland. Een waterval die je letterlijk van 10 verschillende hoeken kunt bewonderen, tot je er zowat scheel van wordt. En het is ook letterlijk de moeite waard om er van al die kanten naar te kijken, vanaf hoogte of vanuit een laag punt. Elke kant heeft wel weer iets imposants of speciaals (zoals regenbogen bijvoorbeeld ).
Hardlopen – het nieuwe snelhiken!
Gelukkig is het niet nodig om heel ver weg te gaan om mooie vergezichten te zien, dat kan ook gewoon in de buurt! Alleen: hoe doe je dat wanneer je maar weinig tijd hebt? De ideale oplossing: hardlopen! Zo ben je er zeker van dat je heel veel kunt zien, je bent actief bezig, en je bent ook weer vrij snel terug. Ideaal toch?
Anders is de fiets nog een optie, al zijn de ‘fietspaden’ hier niet even goed als in Nederland (lees: een verzameling stenen). Nadat ik de eerste keer door een lekke band was getroffen, was het tijd voor een tweede poging, dit keer naar een studentenhuis. En dat was niet zomaar een tochtje, net zoals eigenlijk elk tochtje naar datzelfde studentenhuis…
De Cäsar-Ritz reizen: garant voor spektakel!
Dat begon allemaal afgelopen weekend met een reis daarnaartoe (dat keer met de trein en bus). Bij een overstaphalte liepen er allemaal dronken en rare mensen rond, met een heel rare blik. Maar dat bleek wel vaker voor te komen daar. Op zich nog niets bijzonders.
En dan de treinreis terug. Een reis van gerechtigheid, zullen we maar zeggen. Dat zat zo: ik kwam de trein binnen. Boven mij klonk een hoop kabaal, blijkbaar mensen die zwart reisden. En toen kwamen er conducteurs binnen. Die mensen werden helemaal overstuur dus, wetende dat ze een boete boven hun hoofd hing. Eentje dacht slim te zijn door via de onderste coupé te ontkomen. Maar op het eind van de coupé kwam hij (helaas voor hem) een conducteur tegen, en werd letterlijk bij zijn keel gegrepen. Gerechtigheid, zullen we maar zeggen ;).
De volgende dag dacht ik: laat ik eens wat anders doen en de fiets pakken. Een vrij riskant idee, zo bleek achteraf. Aan de andere kant van de heuvel die ik moest passeren lag namelijk sneeuw, zo hevig blijkbaar dat een auto was weggegleden en tegen een muur aan was gebotst. Resultaat: een auto die total-loss was. Gelukkig overkwam mij niet hetzelfde, en heb ik de rit zonder ongelukken kunnen volbrengen. Ook de terugrit ging goed, al was het wel glibberen geblazen doordat de temperatuur snel onder 0 kwam. Of de rit voor herhaling vatbaar is, staat nog ter discussie. In ieder geval moet de winter dan verdreven zijn ;).
En zo vliegen de weken voorbij hier, en komt er ook een einde aan deze winterse blog. De sneeuw van de afgelopen dagen is goed op weg de sneeuwarmoede in Nederland ongedaan te maken. OF er de volgende week een meer lenteachtige blog komt? Dat zullen we zien! Tschus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
