2 weken
Door: Lars van Galen
Blijf op de hoogte en volg Lars
22 Mei 2016 | Zwitserland, Dietikon
Wat een weken weer… Ik val zo weer in de clichés, maar snel gaat het wel zeg! Nog 2 weken en ik heb een soort van vakantie! Een soort van, want in Augustus wachten nog een aantal tentamens. Maar tussendoor is ook genoeg tijd om te genieten :). Genoeg over de toekomst, tijd om maar eens terug te duiken!
Koningsdag – Een Nederlands eilandje in Zürich
Voor velen misschien wel de grootste nationale feestdag van Nederland (niet voor mij, dan is 5 mei voor Wageningen toch wat groter met zijn verviervoudiging van zijn bevolking ;) ). Ja inderdaad, we hebben het over Koningsdag! En dat werd ook in een café in Zürich gevierd. Tijd om dus ook hier maar wat van het Koningsdaggevoel mee te pikken.
Toch wel een uniek gezicht. Een café wat fel oranje gekleurd is. Nederlandse vlaggen. En dan alleen maar Nederlandse muziek, van Guus Meeuwis tot André Hazes. Het voelde… als een rare vorm van thuiskomen haha. Alsof er iets niet klopt, als een Nederlands eilandje in Zürich. Heel gek, maar wel een heerlijk gevoel!
Das kleine Kapital
Vervolgens stond een bezoekje aan de hoofdstad van Zwitserland op het programma. Nee, geen Zürich (hoewel dat volgens mij wel de hoofdstad zou moeten zijn gezien de grootte en de financiële bobo’s die daar zitten haha). Basel? Geneve? Nope, al deze steden zijn groter dan de hoofdstad, maar ze zijn het toch niet! Nonlogica? Dat ook weer niet. De hoofdstad is de (bijna) meest centrale stad van Zwitserland, Bern.
Een kleine stad, dat is het dus. Maar wel een heel mooie, karakteristieke stad! Alles is letterlijk in dezelfde bouwstijl gebouwd. En ze hebben daar (bijna) loslopende beren in een soort van kuil, wel een apart gezicht haha.
SOLA: Ja-nee-JA-NEE-uhm…
En dan… De Sola. Een hardloopwedstrijd die al voordat ik naar Zurich ging met rood omcirkeld stond in mijn agenda. Maar ja… Als je een wedstrijd van plan bent te gaan lopen moet je wel zeker zijn dat je hem kunt lopen! En dat bleek bij mij… nou ja… toch best wel een flink issue te zijn ;). Oftewel: in plaats van een goede tijd lopen en een mooie beleving ging het er bij mij vooral om of ie zou komen. Een beetje een anticlimax dus haha. Hoe dat zit lees je zo!
Nu heb ik het dus al even over een hardloopwedstrijd, maar nu zal je je vast afvragen wat daar zo speciaal is? Dat lees je hieronder!
Een hardloopwedstrijd dus. Maar niet zomaar eentje. Nee, een estafettewedstrijd, waarbij je met 14 mensen in een team dwars door, over, onder (oké, dat niet, maar you get it) Zürich heen gaat. Totaal ongeveer 110 kilometer door voornamelijk prachtige bospaden. . Het is eigenlijk een soort van “kleine” Batavierenrace (voor de studenten onder ons), alleen dan met 900 teams (dus eigenlijk ook weer groter haha)! En aangezien de BATA volgens mij de mooiste wedstrijd van het hardloopjaar is…
Enfin, de problematiek begon zo: ik zou voor een Nederlands-Zwitsers team gaan lopen. Heel gaaf om natuurlijk ook voor mensen uit je eigen land in Zwitserland te lopen. Onzekerheid, zou dat team nu wel doorgaan of niet, uiteindelijk bleek het team geen startbewijs te kunnen krijgen. Helaas, dus maar naar een ander team gezocht, en gelukkig gevonden!
Even later bleek dat het Nederlands-Zwitsers team toch een startplaats had kunnen bemachtigen! Resultaat: ik *zou* plots 2 keer gaan lopen! 2 etappes waarvan 1 een koningsetappe was, dus reden genoeg om naar uit te kijken :). En dan, nog een week te gaan…
Na teampech en –geluk komt…
Ziekte. Griep. Uitgeschakeld. Waar ik op de zondag nog met een van de teams een mooi rondje door Zurich liep, was het de volgende dag gedaan met mij. En het bleek er mij voor meer dan een dagje in bed te houden. En daarmee leek de SOLA dus te vroeg te komen…
Het herstel kwam, maar was het op tijd? In ieder geval was 2 etappes @20 km totaal lopen toch “niet helemaal” wat men zou adviseren na een griep :p. Uiteindelijk besloten om maar voor 1 team te lopen, á 10 km. De dag van de wedstrijd brak aan!
Prachtig weer, graadje of 20, zonnetje erbij, maar wel benen als betonblokken. Daarmee moest ik het gaan doen. Oftewel: vooral genieten van de sfeer, en blij zijn dat ik na een week van griep toch mijn etappe heb kunnen lopen :). Het was een mooie belevenis (wel een kl*te berg op het einde, maar dan kun je wel zeggen dat je iets gedaan hebt ;) ). En het was ook heerlijk om als een soort van sluipmoordenaar of diesel tergend traag een aantal mensen in te halen, zo heb je toch het gevoel dat het ondanks alles best wel aardig ging :D.
Een zeer zoet tussendoortje in een week van ziekte
Dat ziekte ook positief kan werken is ook wel gebleken zeg! De vrijdag voor de SOLA had ik met en groepsgenootje een presentatie over een storm in oktober 2002 die ook Nederland heeft aangedaan (hij was blijkbaar alleen niet echt zo indrukwekkend want ik kon me hem niet meer herinneren haha). Half herstellende van griep hoopte ik er maar het beste van te maken…
En nu blijkt dat die presentatie blijkbaar zo indrukwekkend was dat ie gebruikt gaat worden door een onderprofessor op een conferentie in Italië! Dat was op zijn zachtst gezegd wel heel erg gaaf om dat te horen zeg! Echt een eer… En het bevestigt mijn gevoel dat ik zelf graag iets met presenteren/uitleggen wil gaan doen later :).
Het gelijk van de Böogg
Het weer blijft weer terugkomen haha. In mijn laatste blog had ik me er nog over geschreven, die Böogg met zijn meteorologisch totaal onverantwoorde weersvoorspelling. Wat blijkt tot nu toe: de pop blijkt – helaas – toch over aardig wat voorspellende waarde te beschikken! Of is het gewoon een toevalstreffer? Dat laatste... toch? ;)
Want het heeft hier gegoten. En dat letterlijk voor 3 dagen lang. Wandelpaden werden door de rivier hier in de buurt geclaimd als stroomgebied. Van boven moet Zürich voor 3 dagen ook geleken hebben op een ‘zee’ van paraplu’s. Er viel net zo veel regen als er normaal in een maand valt. Meer daarover lees je in een (meer weerkundige) blog hier https://www.alpenweerman.nl/waterballet-noorden-zwitserland/.
En dan gaat waarschijnlijk komende maandag nog een keer de halve maandhoeveelheid vallen! Met alles wat al gevallen is (ook tussendoor) kan ik gerust stellen dat de Böogg tot nu toe het wel bij het rechte eind heeft met zijn slechte lente en zomer *grr*.
2 weken
Ja, 2 weken… en dan zitten mijn vakken er hier weer op. Een heel gek gevoel op zijn zachtst gezegd! Maar dat geeft wel weer een mooie mogelijkheid om Zwitserland daarna nog eens wat te gaan verkennen. En tussendoor komt mijn broer nog op bezoek, echt heel gaaf :). Het is alleen wel te hopen dat het ongelijk van die stomme Böogg bewezen wordt komende weken, anders moet ik toch maar eens een andere carrière overwegen…
En met deze wijsheid (die ik vast en zeker niet ga opvolgen ;) ) zetten we er weer een punt achter, tot de volgende keer!
Koningsdag – Een Nederlands eilandje in Zürich
Voor velen misschien wel de grootste nationale feestdag van Nederland (niet voor mij, dan is 5 mei voor Wageningen toch wat groter met zijn verviervoudiging van zijn bevolking ;) ). Ja inderdaad, we hebben het over Koningsdag! En dat werd ook in een café in Zürich gevierd. Tijd om dus ook hier maar wat van het Koningsdaggevoel mee te pikken.
Toch wel een uniek gezicht. Een café wat fel oranje gekleurd is. Nederlandse vlaggen. En dan alleen maar Nederlandse muziek, van Guus Meeuwis tot André Hazes. Het voelde… als een rare vorm van thuiskomen haha. Alsof er iets niet klopt, als een Nederlands eilandje in Zürich. Heel gek, maar wel een heerlijk gevoel!
Das kleine Kapital
Vervolgens stond een bezoekje aan de hoofdstad van Zwitserland op het programma. Nee, geen Zürich (hoewel dat volgens mij wel de hoofdstad zou moeten zijn gezien de grootte en de financiële bobo’s die daar zitten haha). Basel? Geneve? Nope, al deze steden zijn groter dan de hoofdstad, maar ze zijn het toch niet! Nonlogica? Dat ook weer niet. De hoofdstad is de (bijna) meest centrale stad van Zwitserland, Bern.
Een kleine stad, dat is het dus. Maar wel een heel mooie, karakteristieke stad! Alles is letterlijk in dezelfde bouwstijl gebouwd. En ze hebben daar (bijna) loslopende beren in een soort van kuil, wel een apart gezicht haha.
SOLA: Ja-nee-JA-NEE-uhm…
En dan… De Sola. Een hardloopwedstrijd die al voordat ik naar Zurich ging met rood omcirkeld stond in mijn agenda. Maar ja… Als je een wedstrijd van plan bent te gaan lopen moet je wel zeker zijn dat je hem kunt lopen! En dat bleek bij mij… nou ja… toch best wel een flink issue te zijn ;). Oftewel: in plaats van een goede tijd lopen en een mooie beleving ging het er bij mij vooral om of ie zou komen. Een beetje een anticlimax dus haha. Hoe dat zit lees je zo!
Nu heb ik het dus al even over een hardloopwedstrijd, maar nu zal je je vast afvragen wat daar zo speciaal is? Dat lees je hieronder!
Een hardloopwedstrijd dus. Maar niet zomaar eentje. Nee, een estafettewedstrijd, waarbij je met 14 mensen in een team dwars door, over, onder (oké, dat niet, maar you get it) Zürich heen gaat. Totaal ongeveer 110 kilometer door voornamelijk prachtige bospaden. . Het is eigenlijk een soort van “kleine” Batavierenrace (voor de studenten onder ons), alleen dan met 900 teams (dus eigenlijk ook weer groter haha)! En aangezien de BATA volgens mij de mooiste wedstrijd van het hardloopjaar is…
Enfin, de problematiek begon zo: ik zou voor een Nederlands-Zwitsers team gaan lopen. Heel gaaf om natuurlijk ook voor mensen uit je eigen land in Zwitserland te lopen. Onzekerheid, zou dat team nu wel doorgaan of niet, uiteindelijk bleek het team geen startbewijs te kunnen krijgen. Helaas, dus maar naar een ander team gezocht, en gelukkig gevonden!
Even later bleek dat het Nederlands-Zwitsers team toch een startplaats had kunnen bemachtigen! Resultaat: ik *zou* plots 2 keer gaan lopen! 2 etappes waarvan 1 een koningsetappe was, dus reden genoeg om naar uit te kijken :). En dan, nog een week te gaan…
Na teampech en –geluk komt…
Ziekte. Griep. Uitgeschakeld. Waar ik op de zondag nog met een van de teams een mooi rondje door Zurich liep, was het de volgende dag gedaan met mij. En het bleek er mij voor meer dan een dagje in bed te houden. En daarmee leek de SOLA dus te vroeg te komen…
Het herstel kwam, maar was het op tijd? In ieder geval was 2 etappes @20 km totaal lopen toch “niet helemaal” wat men zou adviseren na een griep :p. Uiteindelijk besloten om maar voor 1 team te lopen, á 10 km. De dag van de wedstrijd brak aan!
Prachtig weer, graadje of 20, zonnetje erbij, maar wel benen als betonblokken. Daarmee moest ik het gaan doen. Oftewel: vooral genieten van de sfeer, en blij zijn dat ik na een week van griep toch mijn etappe heb kunnen lopen :). Het was een mooie belevenis (wel een kl*te berg op het einde, maar dan kun je wel zeggen dat je iets gedaan hebt ;) ). En het was ook heerlijk om als een soort van sluipmoordenaar of diesel tergend traag een aantal mensen in te halen, zo heb je toch het gevoel dat het ondanks alles best wel aardig ging :D.
Een zeer zoet tussendoortje in een week van ziekte
Dat ziekte ook positief kan werken is ook wel gebleken zeg! De vrijdag voor de SOLA had ik met en groepsgenootje een presentatie over een storm in oktober 2002 die ook Nederland heeft aangedaan (hij was blijkbaar alleen niet echt zo indrukwekkend want ik kon me hem niet meer herinneren haha). Half herstellende van griep hoopte ik er maar het beste van te maken…
En nu blijkt dat die presentatie blijkbaar zo indrukwekkend was dat ie gebruikt gaat worden door een onderprofessor op een conferentie in Italië! Dat was op zijn zachtst gezegd wel heel erg gaaf om dat te horen zeg! Echt een eer… En het bevestigt mijn gevoel dat ik zelf graag iets met presenteren/uitleggen wil gaan doen later :).
Het gelijk van de Böogg
Het weer blijft weer terugkomen haha. In mijn laatste blog had ik me er nog over geschreven, die Böogg met zijn meteorologisch totaal onverantwoorde weersvoorspelling. Wat blijkt tot nu toe: de pop blijkt – helaas – toch over aardig wat voorspellende waarde te beschikken! Of is het gewoon een toevalstreffer? Dat laatste... toch? ;)
Want het heeft hier gegoten. En dat letterlijk voor 3 dagen lang. Wandelpaden werden door de rivier hier in de buurt geclaimd als stroomgebied. Van boven moet Zürich voor 3 dagen ook geleken hebben op een ‘zee’ van paraplu’s. Er viel net zo veel regen als er normaal in een maand valt. Meer daarover lees je in een (meer weerkundige) blog hier https://www.alpenweerman.nl/waterballet-noorden-zwitserland/.
En dan gaat waarschijnlijk komende maandag nog een keer de halve maandhoeveelheid vallen! Met alles wat al gevallen is (ook tussendoor) kan ik gerust stellen dat de Böogg tot nu toe het wel bij het rechte eind heeft met zijn slechte lente en zomer *grr*.
2 weken
Ja, 2 weken… en dan zitten mijn vakken er hier weer op. Een heel gek gevoel op zijn zachtst gezegd! Maar dat geeft wel weer een mooie mogelijkheid om Zwitserland daarna nog eens wat te gaan verkennen. En tussendoor komt mijn broer nog op bezoek, echt heel gaaf :). Het is alleen wel te hopen dat het ongelijk van die stomme Böogg bewezen wordt komende weken, anders moet ik toch maar eens een andere carrière overwegen…
En met deze wijsheid (die ik vast en zeker niet ga opvolgen ;) ) zetten we er weer een punt achter, tot de volgende keer!
-
23 Mei 2016 - 09:43
Corona Van Riel:
Was erg leuk om te lezen,leuk om jou op deze manier een beetje te volgen.
Groetjes vanuit ons mooie Marken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
